Çocuklukta vardır ya hani, ağacın tepesinde konaklama yeri yaparız. Arılara değil kendime yer yaptım sanki. Aynen o neşeyle kovanı oraya yerleştirdim.
Boş kovanı ağaca yer yaparak yerleştirdik.Kovandaki çıtalara oğul kokusu sürdük. Bu şekilde çevreden geçen oğulları yakalayacağız. Buradan çok oğul geçiyormuş.
Bana arı sevgisini kazandıran öğretmenim Kemal Boyalıcı arılarına bakım yapıyor.Bu bahçe Esençay (Çağşür-6 Temmuz 20011) köyüne gittiğimiz Osman Yılmaz abiye aittir.
Arılarının maşallahı var.
Daha güzel yavrulu çıtalar vardı. Ama işin sonuna doğru resim çekmek aklımıza gelince bu petekleri çektik.
Maşallah çok güzel hocam.
YanıtlaSilbaşarılarınızın devamını diliyorum.
Rabbim nazarlardan korusun...